Opgedoken verhalen

Het project Parels duiken is van start gegaan! We wisselen tijdens taalles voor statushouders in de bibliotheek van Castricum levensverhalen uit.

We tekenen eerst allemaal ons huis waar we woonden als kind en vertellen over ons leven toen, met behulp van de gemaakte tekening.

DE POORT

Khadijeh tekende de poort van het gebouw waar zij woonde in Iran toen ze negen was. Voor het gebouw was de spoorrails waar zij en haar vriendinnetjes op speelden…als er een trein aankwam gingen zij even van de rails af…

Dit soort verhalen delen met elkaar, zo ziet de wereld er elders uit.

Op deze manier verhalen uitwisselen met statushouders verrijkt ons leven hier. En de statushouders voelen zich gezien en gehoord.

ZWEMMEN

“In de OBA in het Olympisch Kwartier in Amsterdam deed ik mee aan een senioren-ochtend over verhalen. We zagen foto’s over de manier waarop Pauline van Vliet heeft leren zwemmen….
Zij vroeg ons te vertellen over de manier waarop wij vroeger zwemmen hebben geleerd. Het grappige was dat mijn verhaal daarover raakvlakken heeft met het verhaal van Pauline. Ik ben vlak na de 2e  WO geboren. Ik hoor tot de generatie “babyboomers” Mijn ouders zijn boeren en ik ben opgevoed in een katholiek gezin. Mijn tweelingbroer en ik waren de oudste kinderen. In tijd van ongeveer 8 jaar bestond ons gezin uit 8 kinderen. En in de omgeving van onze boerderij was veel water. Wij moesten overvaren met een pont over het Amsterdam- Rijnkanaal en
ook met een roeiboot over de Vecht. Toen wij leerden zwemmen gebeurde dat eerst in de wetering. Mijn vader had daar een brede plank over gelegd en de hulpmiddelen; ‘een grote binnenband van de tractor en een hengel met een touw eraan. Mijn moeder had niet genoeg tijd om met ons naar het sportfondsenbad in het Abcoudermeer te gaan om ons naar zwemles te brengen.
Ik herinner mij het drama dat een van mijn buurjongens in het kanaal was verdronken…. De boerderij stond aan een hoge dijk. De sleepboten brachten zand en spullen naar Utrecht en verder door Nederland. Zwemmen was gevaarlijk door de zuigkracht van de sleepboten in het water. Je werd er naartoe gezogen…Pauline vroeg ons ook om een tekening te maken van ons ouderlijk huis. We waren met een groep van 7 buurtbewoners en we ervaarden deze verhalen als bijzonder; we
vertelden elkaar over onze geschiedenis.”