Verhalen over WOII en Noordzeekanaal

Mooie en persoonlijke verhalen kwamen op 16 februari het buurthuis de Brulboei naar boven. Met ongeveer vijftien mensen waren we bijeen gekomen om ervaringen uit te wisselen over IJmuiden in de Tweede Wereldoorlog.

Een bezoeker hoorde ’s nachts auto’s  stoppen bij de buren, gebonk op de deur en een kind ‘papa, papa’ roepen. Dit geroep en geschreeuw hielp niets, de vader werd gedwongen mee te gaan en werd in Duitsland te werk gesteld. Dat zal hij nooit vergeten.

Iemand anders vertelde het droevige verhaal van een Joodse familie. Dit gezin was in IJmuiden op zoek naar een boot om naar Engeland te varen. Het was tijdens de eerste oorlogsdagen in mei 1940. Helaas was er geen boot beschikbaar. Dit droevige lot dreef het gezin tot de afschuwelijke beslissing om zelfmoord te plegen. Het graf ligt in Velsen.

Gelukkig hadden de deelnemers ook goede herinneringen aan deze periode zoals de vele speelveldjes die er waren vlak na de oorlog. Huizen die in de oorlog waren afgebroken, werden niet weer opgebouwd waardoor er overal kale veldjes ontstonden. De kinderen hadden daar de tijd van hun leven.

De verhalen die we gehoord hebben zullen we gebruiken in het filmscript van ‘Graven naar het verleden van het Noordzeekanaal’. Een aantal deelnemers gaan we interviewen, bijvoorbeeld de meneer van 97 jaar die zijn hele leven op een vletter heeft gevaren in het Noordzeekanaal. We horen graag meer van zijn verhalen.